Waarom ik blij ben dat ik overspannen raakte
Ter inleiding: De kracht van kwetsbaarheid [VIDEO, 90 seconden]
Vroeger wilde ik alles perfect doen
Een 7 moest een 8 zijn, de mensen om me heen moesten me aardig vinden, etc. Ik keek niet naar mezelf, luisterde niet naar mezelf. Ik was vooral bezig met wat anderen van mij vonden.
Tot ik knakte, zo’n 8 á 9 jaar geleden. Mijn perfectionisme leidde tot overspannenheid.
Het klinkt gek, maar nu ben ik blij dat ik overspannen raakte
Want ik ben er heel krachtig weer uitgekomen. Kennelijk had ik die ervaring nodig om weer vooruit te kunnen. Om het anders te gaan doen.
Mijn psycholoog stelde mij destijds de vraag: André, volgens mij ben je in alle tuinen van je omgeving bezig om die te onderhouden. Maar hoe zit het met jouw tuin? Ik moest toen wel bekennen dat in mijn tuin het onkruid heel hoog stond. De les die ik toen leerde:
Je kunt niet voor een ander zorgen als je niet goed voor jezelf zorgt
Nu luister ik naar mijn lichaam en ken ik mijn grenzen. Ik ben veel meer mezelf en stel me daardoor kwetsbaar op. Dat is geen zwakte, heb ik ondervonden. Het is een kracht: doordat ik me open en kwetsbaar opstel, geef ik anderen impliciet ‘toestemming’ om dat ook te doen. Zo kom ik heel snel in contact met mensen: degene die ik coach en train, maar ook degenen die het dichtst bij me staan.
Mijn perfectionisme heb ik los kunnen laten. Want:
Perfectionisme is het tegengestelde van goed voor jezelf zorgen
Het is gericht op de goedkeuring en waardering van anderen. We doen niet wat we zélf willen, maar wat we denken dat ánderen van ons willen.
We denken dat perfectionisme ons beschermt tegen verdriet. In werkelijkheid weerhoudt het ons er alleen maar van om onszelf te laten zien zoals we zijn. En om maar niet te hoeven voelen wat we voelen.
Voelen is zo lastig omdat we de vaardigheid zijn kwijt geraakt om met ongemak om te gaan. We verdoven ons liever en gaan dingen uit de weg die we ongemakkelijk vinden. Of we stellen het uit en hopen dat het vanzelf overgaat. Maar de grootste verbinding met anderen wordt gemaakt als je uit je ‘comfortzone’ komt. En daar is moed voor nodig.
Pas toen ik mijn maskers liet vallen, ging ik het zien:
Dat de behoefte om iets moois te maken of te presteren uit jezelf moet komen. Het klinkt als een hol cliché, maar het is een waarheid als een koe.
Het gaat om wie we écht zijn. En dat is niet makkelijk: in de spiegel kijken. Omdat het zo confronterend is. Maar zou jij het óók niet fijn vinden als je je niet anders hoeft voor te doen dan je bent?
Laat ook je maskers vallen, en kijk wat het je brengt.
Goed. Maar hóe dan?
Vraag jezelf af wat je ervan weerhoudt om je kwetsbaar op te stellen. Is het de schaamte voor jezelf of angst voor afwijzing? Probeer uit te vinden waarom je jezelf tegenhoudt of beperkt.
Geloof dat je de moeite waard bent!
We willen als mensen allemaal hetzelfde: gezien en gewaardeerd worden. Daarin ben ik hetzelfde als jij, net als iedereen. Vroeger dacht ik dat door perfectionisme te kunnen bereiken. Ik zat ernaast. Nu voel en zíe ik die waardering overal om me heen. Gewoon, door mezelf te zijn.
Heb je hierbij hulp nodig?
Neem dan gewoon eens contact met me op. Dan zetten we samen die belangrijke eerste stap.
(Dit stuk is geïnspireerd door mijn eigen ervaring en De kracht van kwetsbaarheid van Brené Brown)
